داروشناسی / استرهای تستوسترون

داروشناسی

استرهای تستوسترون

شاید تاکنون متوجه شده باشید برخی از داروهای استروئیدی تزریقی، نام های شیمیایی طولانی دارند و اغلب اسم دارو در کنار تستوسترون آورده می شود؛ مثل تستوسترون سایپیونات و تستوسترون انانتات. در این موارد، سایپیونات و اناتات، استرهایی هستند که به گروه 17 – بتا هیدروکسیل مولکول تستوسترون متصل می شوند که در اثر این اتفاق نیمه عمر استروئید در بدن افزایش پیدا می کند. چنین تغییراتی حلالیت استروئیدها در آب را کاهش و حلالیت آنها را در چربی افزایش می دهد. زمانی که یک ترکیب استریفیه شده تزریق می شود، این ترکیب در بافت عضلانی سپرده می شود و به آرامی وارد گردش خون می شود. به طور کلی، زنجیره های استر طولانی، ترکیبات استروئیدی هستند که قابلیت حلالیت بالاتری در چربی دارند و مدت زمان ماندگاری آنها در بدن افزایش پیدا می کند.         

  تعداد بسیار زیادی استر تستوسترون با ویژگی های مختلف وجود دارد. برای مثال، یک استر مثل دکانوآت می تواند مدت زمان حضور دارو در خون را سه تا چهار هفته حفظ کند، در حالیکه استرهای اسِتات و  پروپیونات ممکن است تنها چند روز در خون به صورت فعال باقی بمانند.

بنابراین یکی از مزیت های استفاده از زنجیره های استر طولانی این است، اجازه می دهد فاصله هر تزریق بیشتر شود و نگرانی های تزریق های پشت سر هم برطرف شود.

       به یاد داشته باشید برای محاسبه دوز مصرفی تستوسترون، تعیین مقادیر استر و خود تستوسترون – هر دو – بسیار اهمیت دارد. برای مثال 100 میلی گرم تستوسترون انانتات در مقایسه با 100 میلی گرم تستوسترون سوسپانشن، حاوی مقادیر کمتری از هورمون است. در برخی از موارد، یک استر ممکن است تقریبا 40% وزن کل استروئید را شامل شود اما به طور معمول استرها 15 تا 30% وزن استروئید را شامل می شوند.

 نکته بسیار حائز اهمیت این است که استرها نمی توانند به هیچ عنوان فعالیت استروئید مادر را تغییر دهند. استرها تنها روی ماندگاری هورمون در خون موثر هستند و زمان اثرگذاری دارو را تغییر می دهند. شاید شما بارها در باشگاه یا هر جای دیگر شنیده باشید که استرها به طور شگفت انگیزی اثرپذیری استروئیدها را تغییر می دهند در حالیکه این موضوع کاملا بی معنی است و اِنانتات قدرتمندتر از سایپیونات نیست. بدن انسان برای اعمال فیزیولوژیکی و آنابولیکی تنها هورمون تستوسترون را می شناسد و استرها کمک می کنند مدت زمان حضور هورمون در خون کم یا زیاد شود و از این طریق روی افزایش حجم عضلانی، اثرات جانبی آندروژنیک، احتباس آب و ... در بدن ورزشکاران تاثیر می گذارند.

استرهای تستوسترونی که بسیار زود اثر هستند و سرعت رهایش تستوسترون در خون در آنها بالاست، تولید استروژن بالاتری نیز دارند به این دلیل که به یکباره تستوسترون بسیار زیادی در خون حضور پیدا می کند و در این زمان آنزیم های آروماتاز فعال شده و چرخه تبدیل تستوسترون به استروژن خیلی فعال می شود.