راه کارهای غذایی برای درمان خستگی آدرنال

در پست قبل راجع به خستگی آدرنال صحبت کردم. اما در این پست می خوام به طور کاربردی راجع به نکات غذایی کلیدی در درمان خستگی آدرنال بحث کنم.

 سه تا از مهمترین علائم ایجاد خستگی آدرنال شامل هیپوگلیسمی های شدید (کاهش قند خون)، مقاوت به انسولین و میل و اشتیاق به مصرف غذاهای شور می باشد. خستگی غده آدرنال را می توان با استفاده از یک رژیم غذایی اصولی، تا حد زیادی درمان کرد. در بسیاری از ورزشکاران حرفه ای که تمرینات بسیار سنگین و طولانی مدت دارند و همچنین تحت رژیم های غذایی خیلی سخت قرار می گیرند، معمولا خستگی آدرنال مشاهده می شود. بنابراین اگر چنین علائمی در شما مشاهده شد، به شما توصیه می کنم رژیم غذایی‌تان را به سمت بهبود خستگی آدرنال تغییر دهید تا دوباره شاهد پیشرفت ورزشی خود باشید. اولین هدف این نوع رژیم،کمک به برقراری تعادل هورمونی در بدن شما است.

جالب توجه است این رژیم به وسیله بهبود وضعیت سطوح DHEA، تستوسترون و هورمون های تیروئیدی، نه تنها به بهبود خستگی آدرنال کمک می کند بلکه می تواند در افزایش توده عضلانی و بهبود ترکیب بدنی شما نیز موثر باشد. توجه داشته باشید معمولا زمانی خستگی آدرنال رخ می دهد که سطوح DHEA و هورمون های تیروئیدی افت می کنند.

اولین راهکار در درمان خستگی آدرنال استفاده از نمک دریا در پخت و پز است. دومین گام محدود کردن مصرف فروکتوز (میوه) است.

جالب توجه است نوشیدن 8 لیوان آب همراه با نوک قاشق چایی خوری نمک دریا در صبح، ظهر و موقع خواب شبانه می تواند به برخی علائم خستگی آدرنالی مثل هیپوگلیسمی و انرژی پایین کمک کند.

رژیم های غذایی کم سدیم که معمولا توسط برخی متخصصین معرفی می شود، به هیچ عنوان برای ورزشکاران مناسب نمی باشد. توجه داشته باشید بهتر است در رژیم های غذایی ورزشکاران از نمک دریا استفاده شود.

از سوی دیگر مقالات بسیار زیادی گزارش کرده اند که خستگی آدرنال با مقاومت به انسولین همراه است. به عبارت دیگر زمانی که سطوح تستوسترون شما برای مدت زمان طولانی افت پیدا می کند، به تدریج مقاومت به انسولین در شما نمایان می شود. خواب کم یا خوابی که از کیفیت خوبی برخوردار نیست، معمولا در افرادی که خستگی آدرنالی دارند، مشاهده می شود و ارتباط بالایی نیز با مقاومت به انسولین دارد . زمانی که مقاومت به انسولین در بدن شما ایجاد شود، توانایی شما در کنترل سطوح گلوکز و اشتها برهم می خورد، در نتیجه به سرعت افزایش وزن پیدا خواهید کرد.

موضوع بسیار مهم دیگر که با خستگی آدرنال همراه است، کاهش جذب برخی مواد مثل زینک، منیزیم و اسیدهای آمینه است. به همین دلیل است که برخی از ورزشکاران در برخی شرایط حتی با مصرف دوزهای بالاتری از پروتئین ها و مواد معدنی، هم چنان از عدم پیشرفت بدنی یا عملکرد خود احساس رضایت ندارند. بنابراین با برطرف کردن خستگی آدرنال و افزایش جذب مواد غذایی در دستگاه گوارش، به سادگی مشاهده روند مجدد پیشرفت خود خواهید شد.

بسیار جالب توجه است استفاده از مکمل های هیدروکلریک اسید برای خیلی از ورزشکاران که تحت شرایط استرس هستند، می تواند بسیار کمک کننده باشند، زیرا استرس و خستگی آدرنالی- هردو- می توانند روی جذب مواد غذایی در دستگاه گوارش تاثیر منفی بگذارند.

جیمز ویلسون در کتاب معروف خودش به نام Sleep Power برای افرادی که خستگی آدرنال دارند توصیه کرده است روزانه 200 میلی گرم منیزیم سیترات همراه صبحانه و 200 میلی گرم همراه با ناهار مصرف کنند. این کار به آنها در مدیریت استرس و کیفیت خواب کمک می کند. بخش اعظم افرادی که از خستگی آدرنال رنج می برند با مصرف 50 میلی گرم مکمل زینک در روز، احساس بسیار بهتری پیدا می کنند. مجدد تکرار می کنم به محض اینکه خستگی آدرنال برطرف شدد، جذب مواد غذایی در دستگاه گوارش بهتر خواهد شد و بدن به مکمل ها پاسخ بهتری نشان می دهد.

بهتون توصیه می کنم کتاب Sleep Power را حتما مطالعه کنید.