چه چیزی در حین ورزش و بعد از آن مصرف کنیم؟
بهبود عملکرد
با استفاده از دستورالعمل های علمی در تحقیقات در مورد تغذیه و در مورد زمینه های رقابتی در دنیای واقعی، شاهد هستیم که ورزشکاران بیشتر و بیشتر از گذشته عملکرد بهتری دارند. داشتن بدنی از ذخایر کافی کربوهیدرات عامل اصلی موفقیت است. هنگامی که با شدت متوسط ورزش می کنید ، گلیکوژن عضله و گلوکز خون تقریباً نیمی از انرژی مورد نیاز شما را تأمین می کند و چربی ذخیره شده بقیه آن را تأمین می کند. هرچه شدت تمرین بیشتر باشد ، میزان اطمینان بدن شما از کربوهیدرات برای سوخت بیشتر می شود. خوردن کربوهیدرات در طول ورزش استقامتی اهمیت بیشتری دارد، زیرا در دسترس بودن گلیکوژن عضله در این نوع ورزش کاهش می یابد. گلیکوژن ذخیره شده در کبد فقط برای حفظ سطح گلوکز خون و پشتیبانی از سیستم عصبی مرکزی استفاده می شود. این به شما امکان می دهد تا زمانی که سطح قند خون حفظ شود، ورزش را ادامه دهید - حتی در مقابل ذخایر گلیکوژن تخلیه شده. سوخت رسانی مناسب به تمرین به شما کمک می کند تا تلاشی مطلوب را برای به حداکثر رساندن سازگاری های تمرینی، استراتژی های سوخت رسانی برای رقابت و محافظت از سلامتی، داشته باشید. شکل های جامد و مایع کربوهیدرات ها به همان اندازه در طول تمرین موثر هستند، اما من ورزشکاران را تشویق می کنم نوع سوختی را انتخاب کنید که برای مدت زمان، شدت و نیازهای تمرینی یک تمرین مشخص، عملی باشد. آنچه بعد از ورزش می خورید به همان اندازه بارگیری کربوهیدرات مهم است. هیچگاه، مصرف پروتئین همراه با کربوهیدرات را فراموش نکنید. این به افزایش تعادل پروتئین عضلانی خالص، ترمیم بافت عضلانی و سنتز پروتئین جدید برای بهینه سازی ریکاوری کمک می کند.
